شصت سالِ پیش در چنین روزی، مادری حامله و پشیمان پسری بدنیا آورد که بعدها او را حمید نام نهادند!
پدر حمید که در اتاقِ مجاور در انتظارِ یاعلی گفتنِ او در بَدوِ تولّد بود، آرزو بدل ماند و هنگامیکه ملّایِ مسجد محل در گوشهایش اذان و اقامه میخواند، حمید از خنده روده بُر شد و از آنروز به بعد، او را در خانه، حمید کافر صدا میزدند و پدرش می خواست با همین نام برایش شناسنامه بگیرد ولی مسئول ثبت احوال، با درخواست او موافقت نکرد و نهایتاً با نام حمید بدونِ پسوند موافقت کرد!
حمید در دورانِ نوجوانی نتوانست عکسی را که همهٔ مردم در ماه می دیدند را ببیند و نزدیک بود بدلیلِ ضعفِ بینایی، سرش را بباد دهد و از آن پس تصمیم گرفت مانندِ مابقی ملّتی که تبدیل به اُمت شده بودند، صرفاً در همان جهتی که باد میوزَد، اظهار نظر نماید!
حمید هرگز نتوانست با دخترِ مورد علاقه اش ازدواج کند چون همسرِ حمید با ازدواجِ آنها مخالف بود!
برخی موضع گیریهایِ خلافِ جهتِ وزشِ باد،نزدیک بود کار دستِ حمید بدهد،لذا قبل از اینکه با اتّهاماتی از قبیلِ تشویش اذهان عمومی، اقدام علیه امنیتِ ملّی و همکاری با دُوَل متخاصم ممنوع الخروج شود،خودش را به رومانی تبعید کرد تا دورانِ محکومیت خود را در کشوری دموکراتیک سپری نماید و تصمیم دارد تا پیروزی انقلابِ زن، زندگی، آزادی در بخارست زندگی کند و سپس به کشورِ زادگاهش پناهنده شود!
حمید از تمامی دوستانی که به انحاء مختلف روز تولّدش را تبریک گفتند،سپاسگزار است!