اعدام مجازاتی جبران ناپذیر است و اگر پس از اجرای حکم، مدارک و شواهدی دال بر بیگناهی فردِ اعدام شده کشف گردد،امکانِ احیای او وجود ندارد ولی قضّاتِ نظام اسلامی از آغازِ این کابوس چهل و چهار ساله، بر این باورند که اگر بیگناهیِ متهم پس از مرگش اثبات گردد، شهید محسوب میشود و به بهشت خواهد رفت.
نظام شمشیر را از رو بسته و سیاستِ النّصر بالرّعب را پیش گرفته و مردمی که تا چندی پیش فریاد میزدند اعدام نکنید، از این مرحله عبور کرده اند و به انتقام روی آورده اند چون بخوبی دریافته اند که آتشِ این جنایات، صرفاً با مقابله به مثل اطفاء خواهد شد.
آخوندهای تبهکار تصوّر میکنند که با ارتکاب این جنایات میتوانند دوامِ حکومتِ خویش را تضمین کنند ولی ایرانیان ریشهٔ آنان و حامیانِ داخلی و خارجیشان را بزودی میسوزانند و دودمانشان را به زباله دان تاریخ خواهند افکند.